به نقل از «آنا»

ماه‌نورد‌های کوچک ناسا به قمر زمین می‌روند

تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۴۶۰۳۵

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، سازمان هوانوردی و فضای ایالات متحده آمریکا، ناسا، تصمیم دارد مریخ نورد‌های کوچک و خودران خود را به تنها قمر زمین ارسال کند تا آزمایشاتی بر روی کره ماه انجام دهند.

ماه‌نورد‌های کوچک ناسا به طور جمعی از سطح ماه نقشه برداری می‌کنند و بخشی از یک نمایش فناوری به نام اکتشاف رباتیک توزیع شده خودمختار تعاونی (CADRE) هستند که برای نشان دادن اینکه گروهی از فضاپیما‌های روباتیک می‌توانند بدون کنترل مستقیم انسان با هم کار کنند طراحی شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

ماه نورد‌های خودران مذکور به اندازه چمدان هستند و برای آزمایش درایو در سراسر سطح ماه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا توسعه یافته‌اند؛ این آزمایشگاه تلاش کرده است زمین ناهمواری که را که در ماه تجربه خواهند کرد، شبیه‌سازی کند.

بر اساس بیانیه ناسا، مجموعه‌ای از آزمایشات که در آگوست سال ۲۰۲۳ با استفاده از دو مدل توسعه‌یافته در مقیاس کامل انجام شد، در حالی که فضاپیما هنوز در حال ساخت بود، تأیید کرد که ماه‌نورد‌های مینی قادر به رانندگی هماهنگ و تنظیم مسیر هماهنگ خود برای اجتناب از موانع هستند. 

هدف از توسعه این ماه‌نورد‌های کوچک و خودران تسهیل مأموریت‌های فضایی به سطح ماه است؛ این ماه‌نورد‌ها به صورت مینیاتوری طراحی شده‌اند و خلاف مدل‌های بزرگتر، به صورت اتوماتیک و بی‌نیاز از عوامل انسانی تحت کنترل مخصوص قرار می‌گیرند.

ماه‌نورد‌های کوچک امکانات زیادی از جمله دوربین‌های پیشرفته برای گرفتن تصاویر دقیق از سطح ماه، سنسور‌های مختلف برای اندازه گیری شرایط محیطی، تجهیزات نمونه برداری برای جمع آوری نمونه‌های خاکی و سنگی از سطح ماه و تجهیزات ارتباطی برای ارسال داده‌ها به زمین دارند.

این خودران‌ها در حال حاضر آزمایش‌های میدانی انجان می‌دهند تا آمادگی خود را برای ارسال به ماه در سال ۲۰۲۵ به اثبات برسانند. این مأموریت‌ها به صورت خصوصی توسط شرکت‌های فضایی انجام می‌شود و ناسا همکاری می‌کند تا تجهیزات و فناوری‌های پیشرفته خود را ارائه دهد.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: ماهواره ناسا قمر زمین ماه نورد های کوچک ماه نورد ها سطح ماه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۴۶۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد

بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.

به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان‌ خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.

«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.

هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.

موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.

بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.

ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.

سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.

درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.

البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.

به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.

ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.

این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.

اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.

گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.

ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.

انتهای پیام